Co-teaching: hoe u het kunt laten werken (2024)

Onmogelijk.Dat was mijn eerste gedachte toen ik het lesrooster zag. In een van mijn Engelse lessen in de negende klas hadden 13 van mijn 27 studenten IEP's. Bovendien was vorig jaar ongeveer een derde van de studenten gezakt voor de klas. Ik vreesde de eerste schooldag. Maar toen gebeurde er iets geweldigs: de directeur wees mij een mededocent aan, een deskundige op het gebied van speciaal onderwijs, die tijdens deze les elke dag als extra paar handen (en ogen en oren!) zou dienen. Ik was opgewonden.

Mijn mededocent Sandie was een genot om mee samen te werken, maar onze relatie was zeker niet perfect, vooral niet in het begin. We hadden vaak moeite om planningstijd te vinden. Soms waren we het er niet over eens hoe we een bepaalde leerling het beste konden helpen. We koesterden echter de relatie tussen het lesgeven en vonden na verloop van tijd een ritme dat werkte voor ons – en voor de studenten die we hielpen.

In de jaren sinds ik samen met Sandie en andere docenten les gaf, heb ik tientallen succesvolle en minder succesvolle teams gecoacht en geraadpleegd. Co-teaching biedt, als het goed wordt uitgevoerd, voordelen voor zowel studenten als docenten. Als het niet goed wordt gedaan, kan het verwarrend of ronduit frustrerend zijn voor alle betrokkenen. Als u deel uitmaakt of gaat uitmaken van een co-teaching-partnerschap, laat dit bericht u enkele manieren zien om uw partnerschap prachtig te laten werken.

Wat is co-teaching?

In een co-teaching-relatie, ook wel bekend als een ‘push-in’-regeling, werkt een leraar algemeen onderwijs samen met een specialist die mogelijk gecertificeerd is in het lesgeven aan Engelse taalleerders (ELL’s), studenten met leerproblemen of een andere speciale doelgroep. Een co-teachingteam werkt in het algemene onderwijslokaal; het grootste deel van de tijd worden studenten met speciale behoeften niet uitgetrokken om diensten op een andere locatie te ontvangen.

Een leraar sociale studies op een middelbare school kan bijvoorbeeld een ELL-leraar samen met hem lesgeven tijdens een lesperiode, omdat vijf studenten in die klas nieuwkomers zijn in de Verenigde Staten en alleen vloeiend Arabisch spreken. Een leraar op een middelbare school kan een of twee secties biologie hebben waar veel studenten met IEP's voor lezen naartoe worden geleid; Een medeleraar die gespecialiseerd is in leesproblemen geeft medeles in deze lessen. Een leraar uit de 4e klas kan twee leerlingen met 504-plannen hebben en nog eens drie leerlingen met specifieke leerproblemen in haar klas; ze werkt dagelijks samen met een docent speciaal onderwijs tijdens lessen in de vier academische kerngebieden.

Download dit voor meer achtergrondinformatieKorte geschiedenis van co-teaching.

Co-teaching-structuren

Leraren in het algemeen onderwijs die met specialisten werken in een ‘push-in’-model werken vaak in een van de volgende structuren, beschreven door Friend en Cook (1996):

Eén leert, één observeert:De ene leraar geeft instructie, terwijl de andere het leerproces van de leerlingen observeert. Meestal verzamelt de waarnemer gegevens over het begrip van de leerlingen, zodat het co-teachingteam toekomstige lessen beter kan plannen. Soms worden specifieke leerlingen nauwlettend in de gaten gehouden, zodat de docenten nieuwe strategieën kunnen bepalen die ze bij hen kunnen gebruiken.

Eén les, één assist:De ene leraar neemt de leiding bij het geven van instructie, terwijl de andere door het klaslokaal loopt om leerlingen met problemen te helpen. Deze hulp is niet beperkt tot studenten met speciale behoeften; de assisterende professional is er voor iedereen die ondersteuning nodig heeft.

Parallel lesgeven:De klas wordt in twee groepen verdeeld en door beide docenten wordt tegelijkertijd dezelfde stof gepresenteerd. De leraren plannen de twee groepen doelbewust om het succes van alle leerlingen te maximaliseren; dit is niet simpelweg een “uittrek”- of interventiegroep die in dezelfde kamer zit.

Stationsonderwijs:Beide docenten zijn actief betrokken bij het onderwijs, aangezien de studenten in groepen worden verdeeld en van het ene station naar het andere rouleren. Naast de twee stations die de mededocenten faciliteren, kunnen er ook stations zijn waar studenten zelfstandig of met een paraprofessional werken.

Alternatief onderwijs:De ene leraar neemt een kleine groep leerlingen en geeft hen intensiever of gespecialiseerder onderwijs dat anders is dan wat de grote groep van de andere leraar krijgt.

Teamonderwijs:Beide docenten onderwijzen de inhoud tegelijkertijd in tandem- of ‘tagteam’-modus.

Het is belangrijk op te merken dat beide leraren in alle zes deze regelingen dezelfde status en gelijke verantwoordelijkheid hebben. In de co-teachingrelaties die het beste werken, wordt de ene leraar nooit als ondergeschikt aan de andere gezien. Beide professionals zijn gediplomeerde professionals, hoewel ieder zijn of haar specifieke expertisegebieden kan hebben.

Hoe u het meeste uit een co-teaching-partnerschap kunt halen

Onderzoekers en praktijkmensen hebben talloze adviezen over hoe je effectief samen les kunt geven, en als persoon die met verschillende mededocenten “in de loopgraven” heeft gezeten, heb ik dat ook. Het onderstaande advies vat de meest voorkomende aanbevelingen samen.

1. Respecteer elkaar.

Het is niet verrassend dat wederzijds respect van cruciaal belang is voor de co-teachingrelatie. Je zult openlijk ideeën moeten delen en veel van je werk met de studenten samen moeten doen, dus elkaar respecteren is van het allergrootste belang. Soms ben je het er niet mee eens, en dat is te verwachten. Als mededocent en ELL-specialistMelissa Eddingtonzegt: het is prima om het niet eens te zijn met iemands ideeën, maar maak het meningsverschil niet over die persoon.

Leraren in situaties waarin co-teaching niet goed werkt, geven vaak aan dat ze zich niet gerespecteerd voelen. Amy* is een ELL-specialist en een docent sociale studies op de middelbare school. Als ze samenwerken, heeft Amy het gevoel dat haar suggesties voor het aanpassen van lessen voor de hele klas niet serieus worden genomen door haar partner. “Ze respecteert mij als professional”, zegt Amy over haar mededocent, “maar ik denk dat ze mijn inbreng niet als waardevol beschouwt, omdat ik geen ervaring heb met haar inhoud.”

Susan*, die een licentie heeft voor zowel secundaire wetenschappen als leerstoornissen, werkt samen met twee leraren natuurwetenschappen en één biologieleraar. De leraren natuurwetenschappen verwelkomen haar ideeën en passen hun lessen gretig aan op basis van haar suggesties. Ze zien een gestage toename van het aantal studenten dat de vereiste normen beheerst in de lessen die Susan ondersteunt. De biologieleraar wijst echter veel van Susans ideeën af en beschuldigt haar ervan zijn inhoud ‘dom te maken’. Susan voelt zich niet gerespecteerd en vindt het moeilijk om zelfs maar in de kamer te zijn met de biologieleraar, omdat hij zichzelf voortdurend positioneert als ‘de expert’ en haar in een ondergeschikte rol plaatst.

Woorden en gebaren spreken boekdelen. Zorg ervoor dat u respect toont voor uw partner bij alles wat u doet.

2. Definieer rollen en verantwoordelijkheden duidelijk.

Co-teaching werkt beter als de partners het eens zijn over wie wat wanneer doet. Duidelijk gedefinieerde rollen en verantwoordelijkheden voorkomen dat beide partners het gevoel krijgen dat de ander een grens heeft overschreden of verantwoordelijkheden heeft geschuwd.

Natalie Marston (2002-2015), een leerkracht speciaal onderwijs in het basisonderwijs, raadt mededocenten aan om samen overeenstemming te bereiken over de planning, de procedures en het gedrag in de klas, het schoolwerk- en huiswerkbeleid, de beoordeling en de communicatie tussen school en thuis, zodat ze te allen tijde een verenigd front vormen. .

Uiteraard vergt dit soort planning veel tijd, idealiter voordat de school begint. Als er vóór het begin van het schooljaar geen langere tijd beschikbaar is, mag het co-teaching-team verwachten dat er in de eerste paar weken extra uren voor en na schooltijd worden besteed, zodat de zaken goed van start kunnen gaan.

Mijn mededocent Sandie en ik waren niet vooraf op de hoogte gebracht van onze opdracht. We kwamen erachter op de eerste werkdag van de leraar, waardoor we slechts een paar dagen voordat de studenten arriveerden, achterbleven. Wekenlang hadden we allebei het gevoel dat we ‘bijpraten en doorgaan’ aan het spelen waren, maar we ontdekten dat het samen lunchen (en enkele happy hours samen) ons hielp om op één lijn te blijven.

3. Wees flexibel.

Innovatie is lastig. Dat is de reden waarom zoveel leraren merken dat ze terugvallen op comfortabele (en zelfs vermoeiende) activiteiten en strategieën. Met co-teaching kunt u het perspectief van iemand anders krijgen over hoe het onderwijs kan worden verbeterd, hoe studenten het beste kunnen worden beoordeeld, welke hulpmiddelen u kunt gebruiken en nog veel meer. Soms betekent dit dat iemand zijn of haar favoriete, beproefde strategie opzij moet zetten en iets anders moet proberen.

Toen Susan een tactiele, quizachtige methode voorstelde om het periodiek systeem door te nemen aan haar co-lesgevers in de natuurwetenschappen, waren ze sceptisch over de tijd en het materiaal dat daarvoor nodig zou kunnen zijn. Ze dachten aanvankelijk dat het efficiënter zou zijn om eenvoudigweg extra aantekeningen aan hun leerlingen te geven en vervolgens leerlingen te koppelen om elkaar te overhoren. Ze kwamen echter overeen om de recensie op Susan's manier te proberen. De leerlingen vonden de activiteit geweldig en bijna iedere leerling met speciale behoeften slaagde twee dagen later voor de hoofdstuktoets. Alle drie de leerkrachten waren enthousiast en toegewijd om de activiteit in de komende jaren te gebruiken.

4. Plan samen.

De co-teachingrelatie brengt twee mensen samen met een wonderbaarlijk rijke expertise en ervaring. Speciale opvoeders zijn doorgaans vaardig in het individualiseren van het lesprogramma en de instructie op basis van de behoeften van kinderen (Dettmer et al., 2005; Volonino & Zigmond, 2007). Algemene docenten daarentegen hebben doorgaans een brede kennis van het leerplan, de normen en de gewenste resultaten voor de grotere groep. Wanneer algemene docenten lessen plannen, hebben ze daarom de neiging zich op de massa te richten (Dettmer et al., 2005). Beide perspectieven zijn belangrijk, en co-teachingteams hebben voldoende planningstijd nodig om te bedenken hoe ze elk het beste kunnen worden benut.

Gebrek aan planningstijd kan tot territorialisme leiden. Zonder tijd om plannen te maken voor een goed evenwicht tussen inhoud en individualisering, kan een algemene leraar zijn leerstof beschermen, of kan een specialist zijn leerlingen beschermen. Emma*, een lerares speciaal onderwijs op een middelbare school, die samenwerkt met twee meetkundeleraren, heeft dit ervaren. Eén leraar vraagt ​​Emma vaak om de vijf of zes leerlingen met specifieke beperkingen in zijn klas apart te zetten en alleen met hen te werken. Soms zegt hij tegen haar: 'Je maakt je zorgen over je kinderen. Ik maak me zorgen over de geometrie.’ De directeur voorziet Emma en deze leerkracht nu van een extra uur planningstijd. Een assistent-directeur die toezicht houdt op de wiskundeafdeling faciliteert de bijeenkomsten, zodat Emma zich gesteund voelt en de meetkundeleraar een andere inhoudelijke deskundige heeft om de zaken mee uit te zoeken.

Houd er rekening mee dat de planning zowel instructie als beoordeling moet omvatten. Aangezien veel studenten met speciale behoeften wettelijke voorzieningen hebben voor beoordeling (zoals vertaling, langere tijd of mondeling lezen), is het het beste om beide partners volledig te betrekken bij het ontwerpen van quizzen, toetsen, papers en andere beoordelingstaken die veel op het spel staan.

Hoeveel tijd is ideaal? Uit één onderzoek bleek dat mededocenten gemiddeld 15 minuten tot een uur per dag nodig hadden voor planning (Dieker & Murawski, 2003). Dit cijfer komt overeen met wat werkte voor mijn mededocent en mij, en het bevestigt ook wat ik hoor van veel mededocenten in het veld. Probeer die tijd op elke mogelijke manier te vinden.

5. Neem jezelf niet te serieus.

Innovatie vereist falen. Vaak hebben leraren het gevoel dat ze op de een of andere manier gefaald hebben tijdens het lesgeven, en in werkelijkheid hebben de leerlingen het niet eens gemerkt. Wij zijn vaak onze eigen ergste critici. Iets later op de dag (of de volgende dag) opnieuw bekijken of corrigeren, betekent niet dat je eerder hebt gefaald. Het betekent dat je sindsdien iets hebt geleerd. Dit is het soort voortdurend leren dat we voor onze studenten willen modelleren.

En zoals in de meeste situaties in het leven kom je met een beetje humor al een heel eind. Lach met je mededocent. Laat de leerlingen jullie allebei met elkaar zien lachen, en met hen als iets verrassend of gek is, of gewoon niet gaat zoals je had gepland. In de woorden vanJennifer Wolfdie samen met Melissa Eddington lesgeeft: "Neem het werk serieus, maar neem jezelf niet te serieus."

Eddington voegt eraan toe: 'Je moet elkaar uitlachen! Ons werk is zwaar, en als je niet lacht en sommige dingen niet lichtvaardig maakt, dan is het gewoon geen goede plek om te zijn.’

6. Communiceer, communiceer, communiceer.

Tijd plannen is één ding; constante communicatie is een andere. Niet alleen moeten mededocenten regelmatig plannen welke standaarden aan bod zullen komen, hoe materiaal zal worden onderwezen en hoe studenten zullen worden beoordeeld, ze moeten ook regelmatig op minder formele manieren communiceren.

Co-teachingteams beschikken over verschillende methoden om die communicatie te creëren en in stand te houden:

• Eddington en Wolf gebruiken deVoxerapp gedurende de hele schooldag en op weg naar huis om berichten heen en weer te sturen. Voxer werkt als een walkietalkie en maakt in realtime heen-en-weer-gesprekken mogelijk wanneer twee mensen niet fysiek dicht bij elkaar zijn. Melissa zegt: “We communiceren voortdurend. We hebben het over specifieke studenten. We kijken naar beoordelingen om te zien welke gebieden ontbreken... verschillende dingen die we naar de klas willen brengen, dingen die we niet willen doen...'
• Sommige andere teams waarmee ik heb gewerkt, gebruiken elke dag sms'jes en e-mails om updates te delen. Voxer, sms'jes en e-mails kunnen allemaal goed werken, vooral als een leraar dringende informatie of een dringende vraag heeft over een bepaalde leerling.
• Teams kunnen Google Documenten of andere gedeelde documenten gebruiken om de lesplanning bij te houden en feedback met elkaar te delen over het verloop van de lessen. Ook kunnen samenwerkingsdocumenten worden gebruikt om elkaar te voorzien van informatie over de beoogde studenten.

Naast de voortdurende communicatie herinnert Ariel Sacks (2014) ons eraan om regelmatig contact op te nemen met onze mededocent over hoe het in het algemeen met ons gaat. Ze raadt aan om uw partner het volgende te vragen:

• Zijn er managementzaken die we moeten verduidelijken, zoals wanneer mogen leerlingen naar het toilet?
• Verdelen we de zendtijd goed?
• Verdelen we de cijfers eerlijk?
• Zouden verschillende lesvormen ons tweeën beter kunnen benutten in de klas?

Ten slotte moeten mededocenten een verenigd front vormen in de omgang met ouders. Sommige partners gaan zelfs zo ver dat ze een gedeeld e-mailadres creëren van waaruit alle communicatie stroomt. Dit kan in uw situatie wel of niet praktisch zijn. Op zijn minst moet belangrijke oudercommunicatie over de voortgang van een leerling door beide partijen worden opgesteld.

Voor meer diepgaande informatie over communiceren en samenwerken met uw mededocent, zieCommuniceren en samenwerken in co-onderwezen klaslokalen(Conderman et al., 2009).

7. Zoek administratieve ondersteuning.

Soms zijn docenten door beheerders ingepland om samen les te geven, maar werden ze daar niet lang van tevoren van op de hoogte gesteld. Dit is wat er gebeurde met Sandie en mij. We konden tijdens de schooldag fragmenten van de tijd vinden die we konden gebruiken voor planning en voor het inchecken bij elkaar, maar we hadden geen gemeenschappelijke planningsperiode. Als u en uw partner geen gemeenschappelijke planningstijd hebben waarop u vaak kunt samenwerken, vraag er dan naar. Ga naar je directeur met een paar voorstellen over hoe dit kan werken zonder de rest van de planning al te veel te verstoren.

Soms begrijpen mededocenten misschien niet helemaal waarom hen wordt gevraagd om samen te werken. Als dit het geval is, vraag dan om een ​​gesprek met de opdrachtgever en eventuele andere verantwoordelijken voor de opdracht. Vraag hen waarom ze dachten dat jullie goed bij elkaar zouden passen en wat ze hopen dat je met de studenten zult bereiken.

Als je al deel uitmaakt van een co-teaching-partnerschap dat niet goed werkt, en je hebt geprobeerd dit met je partner op te lossen, wend je dan tot een vertrouwde beheerder voor advies. Als jij en je mededocent niet recentelijk zijn geobserveerd, vraag dan de beheerder om een ​​deel van een les bij te wonen. Vertel hem of haar waar je feedback op wilt of waarvan je denkt dat het niet goed werkt. Debriefing met de beheerder, idealiter met uw co-teachingpartner. Wanneer een waarnemer jullie beiden gegevens en feedback geeft, kan het voor je partner anders aanvoelen dan wanneer je dingen vanuit jouw perspectief deelt. (Ditobservatieformulier voor co-teachingkan helpen.)

Het is belangrijk om niet met je zorgen naar andere docenten te gaan. Respecteer de collegiale relatie die je hebt met je mededocent en doe niets wat deze kan ondermijnen. En het spreekt voor zich dat je niet wilt dat studenten problemen ervaren binnen de co-teachingrelatie. Wees je bewust van je gedrag, toon en lichaamstaal. Studenten zijn behoorlijk opmerkzaam en kunnen problemen gemakkelijk opmerken. Ze zijn ook experts op het gebied van ‘good cop/bad cop’. Laat studenten jou en je partner niet tegen elkaar uitspelen. Als uw collega's of studenten u enig bewijs geven dat zij weten dat de co-teaching-regeling niet effectief is, ga dan rechtstreeks naar die vertrouwde beheerder om u te ondersteunen.♦

*Deze namen zijn gewijzigd.

Referenties:

Conderman, G., Johnston-Rodriguez, S., en Hartman, P. (2009). Communiceren en samenwerken in co-taught klaslokalen. Lesgeven aan uitzonderlijke kinderen Plus,5(5). Opgehaald op 26 januari 2017, vanhttp://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ967751.pdf

Dettmer, P., Thurston, L., Knackendoffel, A., & Dyck, N. (2009). Samenwerking, overleg en teamwerk (6e ed.). Columbus, Ohio: Pearson.

Dieker, Lisa A., Murawski, WM (2003). “Co-teaching op secundair niveau: unieke problemen, huidige trends en suggesties voor succes.” Het middelbare schooltijdschrift, 86 (4). Opgehaald op 26 januari 2017, vanhttp://search.proquest.com/docview/220220652/13494E2D48D1DB506F0/8

Vriend, M. & Cook, L. (1996). Interacties: Samenwerkingsvaardigheden voor schoolprofessionals. White Plains, NY: Longman.

Marston, N. (2002-2015). Zes stappen naar succesvol co-teaching: Leraren in het speciaal en regulier onderwijs helpen samenwerken. Nationale Onderwijs Vereniging. Opgehaald op 26 januari 2017 vanhttp://www.nea.org/tools/6-steps-to-successful-co-teaching.html

Sacks, A. (2014, 15 oktober). Blogpost. Acht tips om het beste uit co-teaching te halen. Opgehaald op 26 januari 2017, vanhttp://www.edweek.org/tm/articles/2014/10/15/ctq_sacks_coteaching.html

Volonino, V. & Zigmond, N. (2007). Het bevorderen van op onderzoek gebaseerde praktijken door middel van inclusie. Theorie in de praktijk, 46(4), 291-300.

Kom meer te weten

Angela Peery is de auteur vanHet draaiboek van de mededocent, die beschikbaar zal zijn in september 2019.

Links naar dit boek zijn Amazon-affiliatielinks. Cult of Pedagogy krijgt een kleine commissie voor alle aankopen die via deze links worden gedaan.

Leer elke week iets nieuws.
Sluit u aan bij mijn mailinglijsten ontvang wekelijkse tips, hulpmiddelen en inspiratie – in snelle, hapklare pakketten – allemaal gericht op het effectiever en leuker maken van uw lesgeven. Je krijgt ook toegang tot mijn exclusieve bibliotheek met gratis downloadbare bronnen, inclusief mijn e-boekje,20 manieren om uw beoordelingstijd te halveren,waardoor duizenden leraren minder tijd kwijt zijn aan het beoordelen!